T-Love

Wat ben je dichtbij. Mijn hart stelt zich volledig open. Ken ik jou niet nog maar net? Of toch al vele jaren hiervoor? Blijf jij voor langer,  of vertrek je net als de meeste direct? Zelfs al sta ik vast in zekerheid. Nog steeds is dat mijn grootste vraag. Het leven kent vreemde trekjes. Wrede manieren van feitelijk zijn. Mij alles teruggeven zonder besef. Terwijl ik hoopte dat ik gaf zonder ontvangst. Grenzen zijn een uitdaging voor mij. Ik begrijp hun algemeen nut. Maar ik hou mij er nooit aan. Ik volg veel liever de zon. Je ontvangt mij volledig. Ik mag er zijn welkom geheten. Intens geniet ik erin meegaand. Zo is het leven dan ook wel weer. T-Love

Het was op een koude winderige avond. De deuren sloegen dicht en de ramen klapten. De winter kwam dichtbij, je voelde de rilling. Alsof het dicht naast je stond. Maar het was niet dichtbij juist ver weg Afwezig zelfs en dat maakte de guurheid verscheurend. De wanhoop dreef nabij tussen vier muren. Maar verder dan de voordeur ging je niet. Je dacht gehuil te horen maar het was de tocht. Het was het gekaapte hart die oversloeg. Je was onbekend hier en verdwaald stiekem ook. Op een paar vierkante cm's geen uitweg meer zien. Je hebt de wapens als woorden. Maar behalve schreeuwen geeft het geen lucht. Geen opluchting omdat je dit zo graag anders wilt. Je mist zoveel, hoe krijg je ooit wat je wenst. Gebons hard op de deur plots. Je bent verstijfd. Het is je geweten wat stilte wenst. De dag maakt zich meester over de nacht.  Hij die een lach luider maakt en haar tegelijk intens veracht. T-Love

Springen voor hoop dat het een lieve lust is. Dansen als geen ander, alsof dat het enige is. Onder straatlicht jezelf vinden. Je de god van velen voelen. Begenadigd poëet in de nacht, als niemand kijkt. Jouw dansstappen klikken weg. Geschuifel op asfalt. De dansvloer is van jou. De volle maan het spotlicht. Muziek in alles. Krakende takken of struikgeritsel. Elke boom als een stille partner. Hoe mooi een regenbui kan zijn.  Blijf de stilte wegklappen. Het is jouw hoofd die de rust vindt. Demonen verjagen in het duister. Met veel liefde zing je ze na. T-Love 

Liefde was er, liefde ging. En nu, liefde blijft. Al voor een jaar lang. Onwennig niet onzeker meer. Is dit dan geluk? Is dit waar je naar zocht? Zelfs al gaf je dat nooit toe. Ik weet het niet, ik heb meer tijd nodig. Ik vind het moeilijk. De vele vragen. Ik zie de seizoenen. De maan die zich wast. De storm in de rust. Als het kind en de kus. De intense liefdevolle warmte. Als een toegereikte deken na een brand. Het is dat verdomde geluk. Die pretentieus pompeuze tevredenheid. Alsof het leven even stottert, en onderwijl domweg zóveel ervan in jouw hart dumpt.  T-Love