Eerlijk,

Liefde was er, liefde ging.
En nu, liefde blijft.
Al voor een jaar lang.
Onwennig niet onzeker meer.

Is dit dan geluk?
Is dit waar je naar zocht?
Zelfs al gaf je dat nooit toe.
Ik weet het niet, ik heb meer tijd nodig.

Ik vind het moeilijk.
De vele vragen.
Ik zie de seizoenen.
De maan die zich wast.

De storm in de rust.
Als het kind en de kus.
De intense liefdevolle warmte.
Als een toegereikte deken na een brand.

Het is dat verdomde geluk.
Die pretentieus pompeuze tevredenheid.
Alsof het leven even stottert,
en onderwijl domweg zóveel ervan in jouw hart dumpt. 

T-Love