Waar liefde mist,

Hoe harder je rent hoe langer het duurt.

Verlegen lach gijzelt de hartstocht.

Onverzorgd in de schaduw, onbeschermd.

Hoe welkom die is om te kunnen vergeten.

Ze is al allang gestopt.

Maar haar aansteker maakt aanstalten.

Het is de plotse verwarring.

De flikkerende vlam waar liefde mist.

Aan de kant staat het geweten.

Afgewezen en de deur gegeven.

Wat verloren woorden verrast.

Een silhouet onverlicht, verbaasd.

Gekooid monster van weleer.

Niet opnieuw kwijt niet alweer.

Een smeekbede zonder open mond.

Lippen die niet meer zoenen.

Een stil ruisen gemaakt voor de dag.

In haar ogen een ogenblik afgemaakt.

Geserveerd om te horen.

Dat het allemaal niet meer mag, zo het behoorde.

T-Love