De belofte,

Wandel mee, vraag ik r.

Stevig pakt ze m'n arm.

We trotseren de regen.

Ontwijken de grote plassen.

De regen teistert ons hoofd.

Een paraplu zijn we vergeten.

Doordrenkt lopen we door

en veroveren we de snerpende kou.

Praten is meer ons gezucht.

Woorden zijn ook niet nodig.

Weinig voor ons nu om te laten horen.

Het gekletter doet ons meer.

Alsof regen dat valt ons onthoudt.

En hoe daken en straten glinsteren.

Dat onze ogen net zo vochtig zijn.

Maakt voor onze liefde niets uit.

We lijken hier alleen, nat en in stilte,

wanneer iedereen lijkt te willen schuilen.

Maar In een eenvoudige stad aan het water,

ontvouwde zich voor ons de belofte voor later.

T-Love