Rechtdoor zo we gaan,

Ruw tot nadenken gedwongen.

Alsof iets mij dwingt om stil te staan,

bij alles wat mij zoveel waard is,

want niets is echt van mij.

Confronterend en pijnlijk.

Ik loop er zo graag voorbij.

Niets verbaast mij meer.

Niet dat alles wat gebeurt, ik ook echt verwacht.

De dood loert in elke hoek en de schrik in mijn hart.

Als een handrem van het leven.

Het mag allemaal niet te snel gaan.

En het mag al helemaal niet te mooi zijn.

Terwijl voor verdriet geen tijd is,

dringt de volgende hartslag zich weer aan.

Het is een drooglegging van mooie herinneringen,

en bekoelde liefde in één.

In trance als na wat slapeloze nachten.

Het helpt het ondenkbare draagbaar te houden.

Doorgaan op de automatische piloot.

Rechtdoor zo we gaan, met misschien goed weer.. deze keer.

T-Love