Door de wind gevangen,

Waar schepen weggaan,
en de ochtendzon opkomt,
daar kuste zij me,
in de morgenstaat.

Kabbelend water gaat door.
Elke foto is te laat.
Momenten brengen ons,
het mooiste wat nog gaat komen.

De zon breekt de roze lucht.
Het maakt een nieuw palet.
Als in jouw ogen niets vervalt,
ontdek ik je warme hart.

Scheuren in het beton,
maken de grond onzeker.
Toch staan wij hier,
in liefde gevangen.

Samen aanschouwen we de zee.
We maken haar ons en fantaseren.
Al dromend verlangen naar meer,
over het water en deze stad.

T-Love